Jeruzalem, als teken van de eindtijd

Daniël: 9.

Tekst:·“Zeventig weken zijn bepaald over uw volk en uw heilige stad”, Dan. 9: 24.

In dit gezicht is geen sprake van verbijstering bij Daniël, en evenmin van “waaromvragen”. Hier ontmoeten wij Daniël als iemand die weet en betuigt dat hijzelf en zijn volk de oorzaak zijn van hun ballingschap. Maar ook ziet Daniël in de komst van Gods vloek over Israël de bevestiging van Gods verbond met Israël:

“In het eerste jaar van Darius (..) lette ik, Daniël in de boeken op het getal dat Hij over de puinhopen van Jeruzalem zeventig jaar zou doen verlopen. En ik richtte mijn aangezicht tot de Here God om te bidden en te smeken, in vasten en in zak en as. Daarom is over ons uitgestort de met een eed bekrachtigde vloek, welke geschreven staat in de wet van Mozes, den knecht Gods, want wij hebben tegen Hem gezondigd. En Hij heeft de woorden bevestigd”.

In onze tijd wordt er niet of zelden gepreekt over Gods toorn en grimmigheid, omdat men daar niets mee kan of wil. Maar Gods vervloekingen van de berg Nebal is even zeker de uitwerking van Gods verbond met Israël als zijn zegeningen van de berg Gerizim. Zie Exodus 28-30. Wanneer God vertoornd is op zijn oogappel en zijn toorn over hen uitstort, is dit een uiterste poging om een rest van Israël als verbondsvolk tot bekering te brengen. Dat belijdt Daniël:

“en wij hebben de Here, onzen God, niet vermurwd door ons te bekeren van onze ongerechtigheden en acht te slaan op uw waarheid”.

Daniël geeft met zijn smeekbede duidelijk te kennen dat God altijd vasthoudt aan zijn verbond met Israël door zijn gerechtigheid in het bloed van het komende Lam. Terwijl hij tegelijk belijdt dat elke ware gelovige zich moet bekeren door de Messias te aanbidden:

“Wij hebben goddeloos gehandeld, Here, mogen naar al uw gerechtigheid uw toorn en uw grimmigheid zich toch afwenden van uw stad Jeruzalem”.

De verhoring van Daniël bevestigt de vastheid en trouw van Gods verbond met de rest van Israël. Want op zijn schuldbelijdenis verscheen Gabriël in een gezicht aan Daniël:

“Terwijl ik nog sprak en bad en mijn zonde en de zonde van mijn volk Israël beleed, en mijn smeking over de heilige berg mijns Gods uitstortte voor den Here mijn God, terwijl ik nog sprak in het gebed, kwam de man Gabriël. Daniël, nu ben ik uitgegaan om u een klaar inzicht te geven. Bij het begin van uw smeekbede is er een woord uitgegaan, en ik ben gekomen om het u mee te delen.”

Het bevel om acht te slaan op het “gezicht”, duidt op de verschijning van Gabriël. Want Gabriël verschijnt altijd in verband met de komst van de beloofde Messias. De verschijning van Gabriël tijdens het avondoffer als schaduw van het Lam Gods, en de opgave van de bouwtijd van de tempel, moet Daniël overtuigen van de herbouw van de tempel:

“Let op het woord en sla acht op het gezicht”.

De tijd om de tempel en de muren van Jeruzalem te herbouwen is volgens Gabriël 7 weken. Doch volgens de Bijbel is de tweede tempel met de muren van Jeruzalem in 7 x 7 of (46 + 3) jaren herbouwd (Johannes 2:20). Dat wil zeggen de 70 weken moeten als jaarweken worden geteld en derhalve telkens met zeven jaren worden vermenigvuldigd. Want de tweede tempel met de stadsmuren is in 7 jaarweken of 49 jaren herbouwd.
Verder zullen de Joden na het herstel van de tweede tempel 62 jaarweken of 434 jaren (7x62) over Jeruzalem regeren.

Terwijl de tweede tempel tot de tijd van Jezus omwandeling is gebleven, hebben de Joden in het jaar 62 voor Christus o.l.v. de Farizeeën de macht aan de Romeinen overgedragen. De Joden heersten na de herbouw van de tempel en muren tot de overdracht van de macht aan de Romeinen 62 jaarweken of 434 jaren (7 x 62) over Jeruzalem. Die regeerperiode komt overeen met het woord van Gabriël. Dat is totaal na de ballingschap (7 x 7 = 49) en (7 x 62 = 434) 483 jaren. Er is dan nog één jaarweek over van de zeventig:

“Weet dan en versta: vanaf het ogenblik dat het woord uitging om Jeruzalem te herstellen en te herbouwen tot op een gezalfde; een vorst; zijn zeven weken; en twee en zestig weken lang zal het hersteld en herbouwd blijven, met plein en gracht, maar in de druk der tijden.”

Behalve het woord over de tijd moest Daniël letten op het gezicht, en dus op Gabriël. Want de engel Gabriël verschijnt altijd in verband met de Messias. Zijn komst op de tijd van het avondoffer als schaduw van het Lam Gods, wijst naar de Gezalfde die onschuldig gedood wordt. Jezus heeft aan het kruishout de zonde vol gemaakt, door tot zonde te worden en buiten de muren van Jeruzalem als een “vervloekte misdadiger” te sterven. Hij is de “Gezalfde” die buiten Jeruzalem gedood zal worden, hoewel er niets tegen Hem is:

“En na de twee en zestig weken zal een gezalfde worden uitgeroeid, terwijl er niets tegen hem is”.

Echter in het jaar 62 voor Christus bij de overdracht van de macht aan de Romeinen, waren 69 jaarweken van de 70 verleden tijd. Er restte toen nog één jaarweek, voordat de aardse tijd op is en Jezus terugkomt om te oordelen de levenden en de doden.
Want toen Gabriël waarschuwde acht te slaan op het woord, gaf hij te kennen dat er zeventig weken zijn bepaald over het Joodse volk samen met de heilige stad. Dat wil zeggen ook al zijn de Joden in ballingschap, toch houdt de Here tot het einde vast aan Israël als zijn volk. Want de tijd en de woorden “uw volk en uw stad” bevestigen niet alleen dat de Joden 70 jaarweken in Jeruzalem zullen wonen, maar ook dat ze de stad zolang als bezitters regeren:

“Zeventig weken zijn bepaald over uw volk en uw heilige stad, om de overtreding vol te maken, de zonde af te sluiten en om eeuwige gerechtigheid te brengen, gezicht en profeet te bezegelen en iets allerheiligst te zalven.”

Nu Gabriël de tijd van 70 weken nadrukkelijk met uw stad (Jeruzalem) en uw volk (Israël) verbindt, tellen de zeventig jaarweken alleen af als de Joden de macht over Jeruzalem bezitten! Het aftellen van de 70 jaarweken begon toen koning Kores een woord liet uitgaan aan de Joden, en hen opdracht en de macht gaf de tempel te Jeruzalem te herbouwen.
Toen de Joden echter van 67-70 na Christus in opstand kwamen tegen de Romeinen en daardoor de macht over Jeruzalem teruggrepen, begon de laatste jaarweek af te tellen. In het jaar 70 na Christus werd de opstand door de Romeinen neergeslagen en de tweede tempel verwoest. Daarmee eindigde de macht van het Joodse volk over Jeruzalem opnieuw. Daar de opstand van de Joden al na drie en een half jaar werd bedwongen, tellen alleen deze jaren van de laatste jaarweek af. Want dit aftellen is door Gabriël voorzegd.

Doch na het einde van de tempel zijn de Joden de macht over Jeruzalem bijna 2000 jaar kwijt. Al die tijd heeft Israël nog ruim een halve jaarweek van de zeventig te gaan:

“in de helft van de week zal hij slachtoffer en spijsoffer doen ophouden”.

Volgens Gabriël gebeurt het aftellen van de zeventig weken als het Joodse volk de macht heeft over de tempel en Jeruzalem. Het aftellen van de 70 jaarweken die in het eerste jaar van Kores door zijn mandaat begon, gebeurde zolang de Joden de tempel en Jeruzalem regeerden.
Hun macht over de tempel en Jeruzalem eindigde in de eerste helft van de laatste week!
Het wachten is derhalve op de laatste halve jaarweek van de 70 jaarweken, die Israël en de wereld naar het woord van Gabriël nog te gaan heeft! Het aftellen van de laatste halve jaarweek van de zeventig krijgt daarom een vervolg. De Joodse staat krijgt nog een halve jaarweek de macht over het heilige deel van Jeruzalem. Want naar het woord van Gabriël zijn er 70 jaarweken over Israël en hun stad bepaald! Want de aardse tijd van de laatste halve week begint af te tellen, zodra de Joden het gezag over het heilige deel van Jeruzalem terugkrijgen dan wel door oorlogsgeweld heroveren.

Nu Israël tegenwoordig een democratisch staatsbestel heeft, moet de macht over het heilige deel van Jeruzalem op democratische wijze door de Joodse staat worden teruggenomen. Welnu, in 1980 heeft de Knesset, het democratisch gekozen Israëlische parlement, in een wet vastgelegd, dat Jeruzalem de “ongedeelde” hoofdstad is van de staat Israël. Door die wet is de regeermacht van het Joodse volk over het heilige deel van Jeruzalem officieel hersteld. Zodat in 1980 de aftelling van de laatste halve jaarweek van de zeventig weken is begonnen.
Het herstel van de macht over het heilige deel van Jeruzalem betekent dat het einde nadert. Want na de laatste halve jaarweek zijn de zeventig weken én de aardse tijd voor altijd voorbij.

Na 1980 is echter de strijd tussen Israël en de Palestijnse moslims in alle hevigheid losgebarsten. Een strijd waarbij Jeruzalem tot het einde bij betrokken zal zijn. En omdat die strijd volgens deze profetie in de laatste week heel zwaar zal zijn, bevestigt de strijd dat het af tellen van de laatste halve week over Jeruzalem in 1980 is begonnen:

“Hij zal het verbond voor velen zwaar maken een week lang, en tot het einde toe zal er strijd zijn: verwoestingen waartoe vast besloten is”.

Nu Gabriël in verband met Jeruzalem tweemaal sprak over zwaar maken, herinnert de grote nood de Joden aan de dood van de Gezalfde, hoewel er niets tegen Hem is:

“Maar op een vleugel van gruwelen zal een verwoester komen en wel tot het einde toe, waartoe vast besloten is, dat zal zich uitstorten over wat woest is”.

Want omdat Gabriël dit Woord Gods op de tijd van het avondoffer uitsprak, plaatste hij het getuigenis van Jezus in het middelpunt bij de strijd over de heilsweg voor Gods verbondsvolk. Het volmaken van de overtreding van het volk van Daniël is volbracht door het verzoenende kruisoffer van Gods Zoon, Jezus Christus. Zodat het woord van Gabriël als antwoord op de schuldbelijdenis van Daniël tijdens het avondoffer, elke ootmoedige Jood en christen de uitweg wijst in het bloed van Jezus.

En hoe zwaar die strijd tegenwoordig in Israël is, toont de emigratie van 184.000 Joden tussen 1990 en 2002. Zij vertrokken wegens aanslagen en dagelijkse raketinslagen. Vooral veel Messias belijdende Joden vertrekken, omdat ze economisch ernstig worden gediscrimineerd.

Maar onder invloed van de democratisering zien we ook in de kerken een toenemende strijd. Sinds de laatste halve jaarweek is de strijd en afval in de Kerk niet meer te stuiten. In de Anglicaanse Kerk (de grootste Kerk van Engeland) circuleert zelfs al een officieel rapport, waarin gesproken wordt over mogelijke christenvervolging in Engeland!
Daarom is deze profetie over de laatste halve jaarweek uiterst belangrijk voor Israël en de Kerk. Want dit is de tijd van “verdrukking”, waarover Jezus zei, dat God de dagen zal inkorten ter wille van de uitverkorenen. De strijd blijft zolang het Joodse volk over Jeruzalem de macht uitoefent tot de tijd op is.

Doch vele christenen kunnen de nood, zoals Israël, die in de laatste jaarweek moet meemaken, niet rijmen met Gods omzien naar zijn oogappel, zijn verbondsvolk Israël. Dat komt, omdat dezen niet inzien zoals Daniël, dat Gods toorn een uiterste poging is, om zijn verbondsvolk te redden van de eeuwige ondergang.

Daniël raakte hierover niet verbijsterd, omdat hij door het avondoffer zag op Gods trouw aan Israël, zodat het zwaar maken van Gods verbond herinneren moet aan Jezus, het Lam Gods. Want Gods Zoon maakt “het verbond” voor Israël en de Kerk “ één week lang” zwaar:

“En hij zal het verbond voor velen zwaar maken één week lang”.