Verdrukking door ander Evangelie
Openbaring 7:9-8:1
-
“Dezen
zijn het, die komen uit de grote verdrukking; en zij hebben hun gewaden
gewassen en die wit gemaakt in het bloed des Lams”.
Openbaring 7:14b.
De woorden “Na deze dingen”
leggen verband tussen dit gezicht en het voorafgaande. Bij beide gezichten
staan de vier engelen van de winden op de achtergrond gereed om schade toe
te brengen aan de aarde, de zee en de bomen. Doch eerst verzegelt de Here
zijn getuigen.
Gebeurde het vorige gezicht op de aarde, wat nu volgt gebeurt in de hemel:
Door de houding van de schare in de hemel bezegelt de Here de waarheid van
Gods beloften in de heilsgeschiedenis van de Bijbel:
-
“Na deze dingen zag ik, en zie, een grote schare, die niemand tellen kon,
uit alle volk en stammen en natiën en talen stonden voor de troon en voor
het Lam, bekleed met witte gewaden en met palmtakken in hun handen”.
De houding van de ontelbare
schare van alle tijden en plaatsen is gelijk aan die van Johannes de Doper.
Want hun staan vóór de troon van God en vóór het Lam en hun belijdenis,
getuigt van een innerlijke houding van afhankelijkheid van het Lam als die
van een bedelaar. Hun houding en luide roepen is als die van Johannes de
Doper toen hij zei: "Ik ben niet waardig neerbuigende de schoenriem van Hem
die na mij komt los te maken".
Wie meent dat de palmtakken
in hun handen een teken van vreugde is, gaat hieraan voorbij:
-
“En zij riepen met luider stem en zeiden: De zaligheid is aan onzen God,
die op den troon gezeten is, en aan het Lam”!
Hoewel engelen zich
verheugen over elke zondaar die zich bekeert, merkt men daar niets van bij
het zien van de ontelbare schare. De engelen die in aanbidding voor Gods
troon neervallen en de woorden van de schare met “amen” bevestigen, spreken
niet over menselijke daden, maar betuigen dat God alle lof, heerlijkheid,
wijsheid, dank, eer, macht en sterkte toekomt:
-
“En al de engelen stonden rondom den troon en de oudsten en de vier
dieren, en zij wierpen zich op hun aangezicht voor den troon en aanbaden
God, zeggende: Amen, de lof en de heerlijkheid, en de wijsheid en de
dankzegging, en de eer en de macht en de sterkte zij onzen God tot in alle
eeuwigheden! Amen”.
Bovenstaande verklaart
misschien, waarom Johannes de oudste geen antwoord kon geven. Hoewel de
zielen met witte kleding waren bekleed en met luide stem beleden dat hun
redding geheel afhankelijk is van God en het Lam, zag Johannes aan hen niets
bijzonders behalve diepe ootmoed:
-
“En een van de oudsten antwoordde en zeide tot mij: wie zijn dezen, die
bekleed zijn met de witte gewaden, en vanwaar zijn zij gekomen?
En ik sprak tot hem: Mijnheer, gij weet het”.
Doch het eerste wat de
oudste onthult, is dat alle zielen uit de "grote verdrukking" komen. Dit
antwoord is belangrijk nu de ontelbare schare alle gelovige zielen omvat van
alle tijden.
En daar de schare
verschijnt in verband met de verzegeling voor de laatste plagen, geeft hun
verdrukking tevens inzicht over de grote verdrukking waarvoor Jezus
gewaarschuwd heeft.
De verdrukking van de schare is echter heel anders dan de verdrukking
waarover Jezus tijdens zijn omwandeling sprak in Mattheus 24:21 en in een
gezicht aan Daniël in Daniël 12:1. Want de verdrukking waarover Jezus sprak
is beperkt tot de eindtijd, terwijl de verdrukking waaruit de ontelbare
schare komt, de hele aardse tijd omvat van het begin tot het einde.
De door Jezus gewraakte verdrukking is niet altijd geweest, maar komt pas in
de eindtijd.
Ook is de uitwerking van beide verdrukkingen tegengesteld. De verdrukking
waarvoor Jezus waarschuwde zal grote afval bewerken. Terwijl de andere
verdrukking de ontelbare schare leidt naar de troon en het Lam, nadat zij
hun klederen wasten in het bloed van het Lam. Wassen in het bloed van het
Lam tot het wit wordt is een intensief proces. Dan toetst men de eigen
vuilheid zo lang aan de lijdende Christus, totdat zij hun schuld belijden.
Zoals men zich bij het
offeren vereenzelvigt met de dood van het offerdier, zo ontdekten en
belijden dezen door het bloed van de lijdende Christus de ernst van hun
persoonlijke schuld. En zoals het offer in het oude Israël straf op de
gedane zonde is, en dient om de relatie met God te herstellen, zo ook hier.
Zij staan dus voor Gods troon en voor het Lam als bedelaars in de hoop en
verwachting op vrijspraak op de dag des oordeels. Hun ootmoedige houding
wordt getoond met het oog op de verzegelden. Want daaraan mankeert het in de
eindtijd:
-
“En hij zeide tot mij: Dezen zijn het, die komen uit (imperfectum) de
grote verdrukking; en zij hebben hun gewaden gewassen en die wit gemaakt
(aoristus) in het bloed van het Lam. Daarom zijn zij voor den troon van
God en zij vereren Hem dag en nacht in zijn tempel”.
De ontelbare schare is nog
niet geoordeeld. Zij vestigen hun hoop op God en het Lam. Want er wordt over
hun toestand in de toekomende tijd gesproken.
Dat zij geen honger en dorst meer zullen krijgen, betekent dat Gods
trekkende werken gericht waren op de noodzakelijke dingen van het bestaan,
zoals eten en drinken.Er wordt immers over hun toestand d krijgen, betekent
ook dat Gods trekkende werken bij hen veelal gericht waren op de
noodzakelijke dingen van het bestaan, zoals eten en drinken.
Welaan, behalve Abraham en
Izaäk heeft ook Jakob geestelijke verdrukking door een grote hongersnood
ervaren. Jakob en zijn zonen kwamen pas echt in geestelijke verdrukking,
toen ze door de nood gedwongen de heerser van Egypte (Jozef) ontmoetten. Zij
leerden door de dreigende machtige heerser behalve hun grote schuld, ook de
dodelijke gevolgen kennen.
Zo hebben zij door Gods straffende en tuchtigende hand hun persoonlijke
zonden en schuld ontdekt door de lijdende Christus, en dat God zijn
beloften en bedreigingen waar maakt.
Want nu staan zij samen met
die ontelbare schare voor de troon van God en voor het Lam. Zij gehoorzamen
Jezus als bedelaars en geloven dat God getrouw is aan zijn woord als Hij
zegt: "Indien wij onze zonden belijden, Hij is getrouw om onze zonden te
vergeven".
Het Lam zal hun hoeden en leiden naar de bronnen van het levende water.
Verder zal God straks bij hen wonen en alle tranen van hun ogen afwissen.
Tranen niet vergoten als gevolg van lichamelijke verdrukking, maar om hun
schuld en aandeel aan de dood des Heren.
Zij staan dus voor de troon van God en van het Lam met palmtakken in hun
handen, om te herinneren aan de lijdensweek van Christus en hun aandeel aan
zijn lijden te betuigen:
-
“en Hij, die op den troon gezeten is zal zijn tent over hen uitspreiden.
Zij zullen niet meer hongeren en niet meer dorsten, ook zal de zon niet op
hen vallen, noch enige hitte, Want het Lam zal hen hoeden en hen voeren
naar waterbronnen des levens; en God zal alle tranen van hun ogen
afwissen”.
Juist en alleen de
geestelijke verdrukking waaruit de ontelbare schare komt, maakt het verschil
met de verdrukking waarvoor Jezus ernstig waarschuwde. Het antwoord van de
oudste over de ontelbare schare brengt aan het licht, dat de laatste
verdrukking waarvoor Jezus waarschuwde, het gevolg zal zijn van de prediking
van een ander Evangelie.
De door Jezus gewraakte
verdrukking is dat christenen door een vals Evangelie zonder geestelijke
verdrukking op een dwaalweg worden geleid, weg van God en het Lam. Dat
Evangelie zonder verdrukking zal christenen lauw maken, waardoor Jezus tot
dezen moet zeggen: "Maar gij weet niet dat gij blind, arm en naakt bent".
Doch alvorens de laatste
bazuinen klinken wordt de grote schare uit de grote verdrukking getoond. De
verschoning van Israël en de vertoning van de grote schare moet Israël en de
Kerk niet alleen overtuigen van Gods hand in de klimaatverandering, maar
ook om niet op het verbond te vertrouwen, doch op Jezus en die
gekruisigd! Want er zal een ander Evangelie worden gepredikt dan het
Evangelie waardoor de ontelbare schare in geestelijke nood kwam. Een ander
Evangelie waarbij de hoorder als schuldige buiten schot blijft, en zijn
waardigheid blijft behouden! Een Evangelie dat naar de mens is, doordat het
aansluit bij de godsdienstige behoeften van de natuurlijke mens. Dit lijkt
zo echt, zodat Jezus het valse door de geestelijke nood van de ontelbare
schare zichtbaar moet maken.
Daar de laatste verdrukking alle kerken zal treffen is herkenning nodig.
Want waar het aas (dat zijn de kerken) is, daar verzamelen zich de aasgieren
(predikers van een ander Evangelie).
Het grote van de door Jezus
gewraakte verdrukking is dat het andere Evangelie Bijbels gelijkt. Het
andere Evangelie klinkt zo goed en Bijbels, zodat Jezus het alleen kan
ontmaskeren als een ander Evangelie, door het tonen van de ontelbare schare
uit de grote verdrukking. Daar bij beide verdrukkingen het Evangelie van
Jezus Christus centraal staat, kan alleen de verdrukking en houding van de
grote scharein de hemel aantonen dat er in de eindtijd een ander Evangelie
wordt geleerd.
Hoe nodig dit gezicht is
leert het feit dat er bijna geen kerken meer zijn, die preken dat Jezus
"door" onze zonden en schuld is gekruisigd, zoals Jesaja 53:5 onomwonden
zegt. De bedelaarshouding van de ontelbare schare is heden voor veel
gelovigen vreemd goed.
Het schokkende van dit gezicht is dat in de meeste kerken een ander
Evangelie klinkt, zonder dat men dit in de gaten heeft. Zodat de door Jezus
gewraakte grote verdrukking al gaande is. Want de mens wordt in de meeste
kerken aangesproken op zijn rijkdom door Gods liefde.
In orthodoxe kerken leert
men vanuit de diepte van het lijden van Christus de grootheid van Gods
liefde voor zondaren en de grootheid van zijn genade voor zijn
verbondskinderen.
In nog zwaardere kerken legt men alle nadruk in de prediking op de totale
onmacht van de gevallen mens en de afhankelijkheid van Gods verkiezing,
zodat men passief afwacht.
Evangelische kringen preken de zoekende liefde van God, waardoor de mens
kiest voor Jezus. En dezelfde kracht van Gods liefde maakt hen ook tot
navolgers van Jezus. Terwijl alom bekende Amerikaanse kerkplanters de
gehoorzaamheid van Jezus als uitgangspunt nemen in hun oproep tot bekering,
en niet zijn kruisdood door onze zonden. In genoemde kerken blijft de mens
in zijn schuld buiten schot en behoudt hij zijn waarde!
Hierdoor wordt niet alleen
Johannes de Doper niet begrepen in zijn schuldbelijdenis, als hij zegt dat
hij neerbuigende niet waardig is de schoen riem van Gods Zoon los te maken,
maar ook de ontelbare schare in hun bedelaarshouding voor God en het Lam
wordt niet begrepen.
De gewraakte grote verdrukking, die aan het einde van de aardse tijd zal
komen, is gekomen in nagenoeg alle kerken. Door een ander Evangelie wanen
christenen zich rijk, zonder hun armoe, blindheid en naaktheid te erkennen.
Dit Evangelie maakt lauw, zodat Jezus hen straks zal uitspuwen.
Dit gezicht van de
ontelbare schare uit de grote verdrukking is van grote waarde, want hierdoor
leert de Here beide verdrukkingen te onderscheiden en de smalle weg te gaan.
Dit moeten de gelovigen weten, voordat de engelen van de winden schade
zullen brengen aan de aarde, de zee en de bomen. Weten dat God in de
eindtijd door de laatste bazuinen zal ingrijpen om de lauwheid en vermeende
rijkdom van gelovigen te doorbreken.
De lauwheid blijkt heden uit de vanzelfsprekendheid waarmee christenen
aannemen, dat de klimaatverandering het werk is van de mens.Terwijl ze met
het "Apostolicum" van de Kerk God als Schepper belijden, delen ze met de
wereld de visie over de klimaatverandering.
Het tonen van de schare uit
de grote verdrukking, dient om Israël en de kerken tot inkeer te brengen.
Opdat ze Gods hand zien in de verandering van het klimaat, en hun “gewaden”
wassen en wit maken in het bloed van de lijdende Christus, voordat Hij komt.
Daarom stelt de ontelbare schare elke gelovige de vraag, of hij beide
verdrukkingen kent.
Wie zich niet wast in het bloed van het Lam en niet vereenzelvigt met het
lijden en sterven van Jezus en zijn dodelijke schuld niet ontdekt en
belijdt, heeft geen deel aan deze schare:
-
“Dezen zijn het, die komen uit de grote verdrukking; en zij hebben hun
gewaden gewassen en die wit gemaakt in het bloed des Lams”.
NAAR BOVEN
