Het "geopende" boekje.

Openbaring 10:1-11.

Tekst:   “Gij moet wederom profeteren over vele natiën en volken en talen en koningen”. Openbaring 10:11.

Na het gezicht van de zesde bazuin daalt een machtige engel uit de hemel neer, bekleed met een wolk en een regenboog. Zijn kleding wijst op de ondergang van de mensheid door de zondvloed, toen alleen Noach met zijn gezin werd gered. De regenboog op zijn hoofd is een teken van Gods belofte, de mensheid niet opnieuw door water te doden.
De voeten die de machtige engel als vurige zuilen op de zee en de aarde plaatst, geeft daarentegen te kennen dat de aarde op de jongste dag door vuur zal vergaan:

“En ik zag een anderen sterken engel nederdalen uit de hemel, bekleed met een wolk, en de regenboog was op zijn hoofd en zijn gelaat was als de zon, en zijn voeten waren als zuilen van vuur.”

Daar Johannes de zesde bazuin reeds tweemaal heeft beschreven, ligt het voor de hand de stemmen van zeven donderslagen met de zevende engel te verbinden. Maar dat bleek onjuist. Toch kon een machtige engel uit de hemel met een geopend boekje Johannes niet tot andere gedachten brengen. Er moest eerst een stem uit de hemel aan te pas komen, voordat Johannes weerhouden werd de woorden van de zeven donderslagen te boek te stellen.

Terwijl "geopend" in het perfectum staat, wat gelezen vanuit de Griekse taal betekent, dat er een nieuwe toestand is gekomen, zodat het boekje voltooid is. Geopend wil dan ook zeggen, dat er niets meer aan het boekje kan worden toegevoegd.

Maar dit had Johannes zo niet begrepen. Hij verwachte na de zesde bazuin nu de zevende. Johannes had in de hemel gezien, hoe aan elk van de zeven engelen een bazuin was gegeven. Toen zeven donderslagen hun stemmen lieten horen, wilde hij dit als zevende opschrijven. Doch toen greep de hemel in en moest Johannes het gehoorde verzegelen, Dat wil zeggen hij moest voorkomen, dat niemand iets van de donderslagen zou te weten komen:

 “en hij had in zijn hand een geopend boekje en hij zette zijn rechtervoet op de zee en de linker op de aarde, en hij riep met luider stem, zoals een leeuw brult, en toen hij riep lieten de zeven donderslagen hun stemmen horen. En toen de zeven donderslagen gesproken hadden, wilde ik het opschrijven, maar ik hoorde een stem uit de hemel zeggen: Verzegel hetgeen de zeven donderslagen gesproken hebben en schrijf het niet op”.

Het verbod niets over de zevende bazuin te schrijven, betekent dat de zesde de laatste is.
De stemmen van de donderslagen evenals het neerdalen van de machtige engel hebben betrekking op de zesde bazuin. Het neerdalen van de engel uit de hemel en zijn plaats op de zee en aarde betekent dat de zesde bazuin door volken op aarde zal worden uitgevoerd.

En om te verzekeren dat het doen en laten van de engel aanduidt dat de zesde bazuin de laatste is, zweert hij bij de naam van de Eeuwige, de Schepper van de hemel, de aarde en de zee. De machtige engel zweert wanneer de zevende engel de bazuin blaast dan is de aardse tijd op. Hij zweert echter niet dat er "geen uitstel" meer zal zijn, zoals de NBG-ertaling weergeeft, maar dat er geen "tijd" meer is. En dat is wat anders. Geen tijd meer betekent dat de zesde bazuin de laatste is in de tijd. Zodra de zevende engel de bazuin blaast is de aardse tijd op.

Verder zweert de machtige engel bij de naam van de Eeuwige dat behalve de tijd, dan ook de profetieën vervuld zijn, die God als goede boodschap aan de profeten heeft verkondigd. Let wel, de engel zegt niet zoals de meeste vertalers menen, alsof alle profetieën bij het bazuinen van de zevende engel voltooid zijn. Letterlijk vertaald zegt de engel dat die profetieën vervuld zijn, welke als vreugdeboodschap aan Gods knechten verkondigd zijn.

Het voltooid zijn geldt dus niet voor profetieën over het oordeel. Het lot van de ongelovigen en hun toekomst laat de engel hier buiten beschouwing

Beide gezworen zaken, het einde van de tijd en profetieën, gebeuren tijdens de zesde bazuin. Door het zweren vanaf zijn positie in de naam van de Eeuwige, verbindt de machtige engel de zesde als laatste bazuin niet alleen met verwante profetieën maar ook met de mens.  Vervulling van de laatste profetieën met een goede boodschap geldt vooral voor die van Joël, over het aanroepen van de naam des Heren als de zon verduisterd en de maan als bloed wordt:

“En de engel, dien ik zag op de zee en op de aarde, hief zijn rechterhand op naar de hemel, en zwoer bij Hem, die leeft tot in alle eeuwigheden, die de hemel geschapen heeft en hetgeen daarin is en de aarde en hetgeen daarop is en de zee en hetgeen daarin is: dat er geen tijd meer is, daarom in de dagen van de stem van de zevende engel, wanneer hij bazuinen zal, is ook voleindigd het geheimenis van God, gelijk Hij als vreugdeboodschap (RHK) zijn knechten, de profeten, heeft verkondigd”.

Echter alles wat de machtige engel illustreert en zweert in de naam van de Eeuwige, is nieuw voor Johannes.We horen tot nu toe nergens van Johannes dat de zesde de laatste bazuin is, verwante profetieën en de mens. Zo lang Johannes de zesde niet als laatste bazuin zag, en evenmin de positie van de engel begreep, begreep hij ook niet wat de engel zweerde over het einde van de tijd en profetieën. Wegens dit niet begrijpen kreeg hij opdracht van dezelfde stem uit de hemel het geopende boekje van de engel over te nemen.

De opdracht het boekje van de engel op te halen met de toevoeging, die op de zee en de aarde staat, is meer dan een herkenningsteken. Het legt direct verband tussen de neergedaalde engel en de mensheid. De ingenomen positie van de machtige engel op de zee en aarde betekent dat de laatste bazuin door de hemel wordt geleid, maar door volken wordt uitgevoerd. Met name de neerdaling en ingenomen positie van de engel leert dat de mens de laatste bazuin bewerkt:

 “En de stem, die ik gehoord had uit de hemel, hoorde ik wederom met mij spreken, en zij zeide: Ga heen, neem het boek, dat geopend ligt in de hand van den engel, die op de zee en op de aarde staat. En ik ging heen tot de engel en zeide tot hem, dat hij mij het boekje zou geven”.

Doch daar het de engel niet lukt Johannes door zweren te verzekeren dat de zesde bazuin de laatste is, en dat deze door de mens uitgevoerd zal worden, moet hij het boekje opeten. Hierbij waarschuwt de engel hem vooraf, dat het zijn buik bitter zal maken, terwijl het zoet in zijn mond is. De zoete smaak van het boekje betekent in dit verband dat Johannes meende dat God alle bazuinen uit de boekrol direct bewerkte zonder de mens. Hoeveel christenen denken niet precies eender over de bazuinen als Johannes toen. Maar als God de zesde als laatste bazuin in de tijd door de mens laat gebeuren, dan is er ook geen ruimte voor een duizendjarig (vrede)rijk.

Doch Johannes moest het boekje eten, alvorens hij de zesde bazuin met de profetie van Joël kon verbinden, en met de mens die deze catastrofe in praktijk zal brengen. Zijn bittere buik verraadt dat zijn inzicht na het eten van het geopende boekje is veranderd. Zijn bittere buik ontmaskert hoe Johannes door het boekje in zijn buik overtuigd werd, dat de zesde bazuin de laatste is met de mens als bewerker van deze catastrofe! Pas toen het boekje in zijn maag gekomen was, begreep Johannes wat de machtige engel gezworen had; en wel het verband tussen de laatste bazuin, verwante profetieën en de mens. Toen zag hij ook dat de bazuinen geen vrijblijvende tekenen zijn, doch wel degelijk gekend en doorgrond moeten worden, wil men tijdens de laatste bazuin de naam des Heren aanroepen. Want Joël heeft in verband met de laatste bazuin gezegd, dat iedereen van de levenden die behouden wil worden dan de naam des Heren moet aanroepen.   

De opdracht het boekje op te eten bevestigt dat Johannes op dat moment de zesde niet als de laatste bazuin zag, noch dat deze met de profetie van Joël is verbonden en de mens als dader.

Het is voor gelovigen van het hoogste belang, dat Johannes het geopende boekje moest eten! Door het eten van het boekje brengt de Allerhoogste de laatste bazuin letterlijk in de mens Johannes, om hierdoor de mensheid te overtuigen dat zij de laatste bazuin zullen uitwerken.
Ofschoon de Here normaliter werkt door zijn Geest, liet Hij Johannes het geopende boekje opeten, om elke hoorder te verzekeren dat de laatste bazuin door de mens plaats vindt. Zodoende verzekert de Allerhoogste door Johannes hoe de laatste bazuin werkelijkheid wordt.

Het eten van het boekje moet behalve Johannes elke gelovige ervan verzekeren, dat de zesde bazuin de laatste catastrofe is, en dat de mens die door kernraketten zal bewerkstelligen. En zoals op Pinksteren is gezegd door de profeet Joël, zal alleen diegene aan het vuur van de kernraketten van de laatste bazuin ontkomen, die dan de naam des Heren aanroept:

“En hij zeide tot mij: Neem het en eet het op, en het zal uw buik bitter maken, maar in uw mond zal het zoet zijn als honing. En ik nam het boekje uit de hand van de engel en at het op, en het was in mijn mond zoet als honig, maar toen ik het gegeten had, werd mijn buik bitter.”

Echter zodra Johannes door zijn bittere buik letterlijk het verband ervaart tussen de laatste bazuin uit het geopende boekje en de mens als uitvoerder, moet hij opnieuw profeteren.
De verandering van zoet naar bitter toont de noodzakelijke kennis van de bazuinen. De bittere buik is het bewijs dat ook Johannes de mens eerst niet zag als auteur van de laatste bazuin.

Hoeveel christenen zien hetzelfde als Johannes eerst? Doch hoeveel weten dat op de dag van de laatste bazuin alleen zij behouden worden, die dan de naam des Heren aanroepen? Hoewel ook Jezus in verband met de laatste dingen nadrukkelijk heeft gezegd: "indien gij deze dingen ziet geschieden, heft dan uw hoofden omhoog want uw verlossing genaakt".

Aangezien de “Jood” Johannes de bitterheid van dit boekje aan den lijve moest ervaren, kan de laatste bazuin voor de Kerk geen zoete ervaring zijn. Daar Johannes pas na het eten van het boekje overtuigd werd, hoeveel moeilijker zullen wij overtuigd raken van de uitvoering van de laatste bazuin door de mens? Daarom is het noodzakelijk kennis te nemen van de rest van dit boek.

Het opnieuw profeteren toont de eenheid van dit boek. De eenheid leert dat de rest van dit boek meer details geeft over wat eerder is onthuld, maar dan toegespitst op de bazuinen.De bittere buik van Johannes is de garantie dat hij de zegels en bazuinen in de rest van dit boek vanuit de zesde als laatste bazuin zal leren, met de mens als uitvoerder van de laatste.
De ruime opdracht bij het opnieuw profeteren van Johannes, alle natiën, volken, talen en koningen vooral over de laatste bazuin in te lichten, toont de enorme betekenis ervan. Met name Israël en de Kerk moeten weten, dat alleen de laatste bazuin door de mens komt.

De bittere buik van Johannes geeft ook te kennen, dat het zien van de bazuin in het licht van de profeet Joël alleen voor gelovigen kan gelden. Dat wil zeggen de Here zal tijdens de laatste bazuin door het aanroepen van zijn naam ware gelovigen scheiden van de onbekeerden:

 “En er werd tot mij gezegd: Gij moet wederom profeteren over vele natiën en volken en talen en koningen”.

Opnieuw profeteren uit het geopende boekje is meer van hetzelfde over wat al is onthuld, niet chronologisch, doch vanuit de zekerheid dat de laatste bazuin door de mens wordt gedaan. Johannes moet de volken en koningen verzekeren, dat de bazuinen zijn bedoeld om Israël en de Kerk op te wekken zich voor te bereiden op de grote scheiding tijdens de laatste bazuin.

Het gaat bij de laatste bazuin anders dan op Pasen bij de uittocht. Bij de uittocht konden alleen de Israëlieten aan de tiende plaag ontkomen door volgens de regels bloed op de posten te strijken, maar aan de zesde bazuin kan iedereen ontkomen die de naam des Heren aanroept.

Zijn bittere buik en opnieuw profeteren is een oproep aan alle predikers om de rest van dit boek te verklaren vanuit de zesde bazuin, zoals Johannes doet bij het opnieuw profeteren.

“Gij moet wederom profeteren over vele natiën en volken en talen en koningen”.

NAAR BOVEN
 

Boekje
in de
mens
Johannes