Wee u Israël en Kerk
Openbaring 10:11-11:15.
-
“Het
tweede wee is voorbijgegaan: zie het derde wee komt snel”. Openbaring
11:14.
Het eerste wat Johannes aan
de orde moet stellen is de betekenis van het lijden van Jezus voor de mens.
Want hierop duidt het meten van het altaar met aanbiddende offeraars in de
tempel.
Bij het meten van het
altaar en die daarin aanbidden gaat het om het ware inzicht in het lijden en
sterven van Gods Zoon. Daar Johannes hiervoor een meetlat kreeg, geeft te
kennen hoe noodzakelijk het juiste inzicht in het lijden van Jezus is. Zijn
meetwerk geeft aan dat aanbidders allereerst in het lijden en sterven van
Jezus hun persoonlijke veroordeling moeten ontdekken en erkennen, zodat zij
de Gekruisigde ootmoedig smeken om vergeving. Dit niet zien is de reden
waarom Johannes iedereen in de voorhof uitsluit. Letterlijk vertaald staat
er dat hij heidenen die de voorhof verachtelijk vertreden eruit moet werpen.
Dat wil zeggen, wie in het lijden van Jezus niet zijn eigen veroordeling
ziet, mag hij niet meetellen.
Deze begrenzing van de
heilsweg na Pinksteren, toen het Evangelie ook aan de heidenen werd
verkondigd, is de hemelse norm bij de toelating van heidenen tot Gods
koninkrijk.
Het toetreden tot de Kerk is aangenaam en aantrekkelijk, wanneer Jezus als
de Opgestane en Verzoener van onze zonden wordt gepredikt. Maar het wordt
anders, als men in het lijden en sterven van Gods Zoon als eerste zijn
persoonlijke schuld en veroordeling moet erkennen:
-
“Gij moet wederom profeteren over vele natiën en volken en talen en
koningen. En mij werd een riet gegeven, een staf gelijk, met de woorden:
Sta op en meet de tempel Gods en het altaar en hen die daarin aanbidden.
Maar laat de buitenste voorhof van de tempel erbuiten, en meet die niet;
want hij is aan de heidenen gegeven; en zij zullen de heilige stad
vertreden, twee en veertig maanden lang”.
Het meetwerk van Johannes
en de uitsluiting van onboetvaardige gelovigen sluit aan bij de twee
getuigen, die de Here na Pinksteren 1260 dagen met een zak bekleed laat
prediken.
Wie de twee getuigen zijn, leerde Jezus onder meer in de geschiedenis van de
rijke man en de arme Lazarus. De rijke die Abraham vanuit de hel vroeg
Lazarus naar zijn vijf broers te zenden, kreeg tot tweemaal toe van Abraham
te horen dat zijn broers Mozes en de Profeten als getuigen van de Messias
hebben. Daar moesten zij het mee doen. De twee getuigen met een zak bekleed
zowel Mozes als de Profeten, wijzen beide op Jezus en die gekruisigd.
Een zak als teken van
schuld en boete, toont dat elke hoorder in het lijden van Jezus allereerst
zijn eigen schuld en verlorenheid moet ontdekken en erkennen. Zo predikte
Jezus.
Het eerste wat Jezus na zijn opstanding de Emmaüsgangers vroeg, na het
openen van hun ogen voor Mozes en de profeten ging over zijn lijden: "moest
de Christus niet lijden om zijn heerlijkheid in te gaan?"
De twee getuigen zien
enerzijds in het lijden van Jezus dat elk mens de hel staat te wachten,
anderzijds is er vergeving van zonden door zijn bloed voor elke boetvaardige
zondaar.
Dientengevolge zijn de twee olijven en de kandelaren hier Gods Woord en Gods
Geest.
Dat hier in tegenstelling tot Zacharia 4 sprake is van twee kandelaren, komt
omdat na Pinksteren behalve het volk Israël ook de Kerk als getuige in de
wereld is gaan optreden:
-
“ En Ik zal mijn twee getuigen last geven om met een zak bekleed te
profeteren, twaalfhonderd zestig dagen lang. Dit zijn de twee olijfbomen
en de twee kandelaren, die voor het aangezicht van de Here der aarde
staan”.
De kracht waarmee de twee
getuigen 1260 dagen optreden, blijkt uit de aanpak van hun tegenstanders. De
vijanden van de twee getuigen worden niet met Gods liefde aangesproken, en
evenmin weggezet alsof zij niet uitverkoren zijn. Neen, wie de getuigen die
met een zak bekleed zijn beschadigt, wordt door vurige woorden van God
verteerd.
De tegenstanders van Elia werden letterlijk door vuur gedood, toen ze hem
als boeteprediker en verdediger van Gods wet verachten. Op zijn woord kwam
er tweemaal vuur uit de hemel, dat twee oversten met hun vijftig soldaten
heeft gedood: Zie 2 koningen 1.
-
“En indien iemand deze twee getuigen schade wil toebrengen, komt er vuur
uit hun mond en het verslindt hun vijanden”.
Toen Israël de boeken van
Mozes verachtte kwam er op het woord van Elia 3½ jaar droogte:
-
“zodat er geen regen valt gedurende de dagen van hun profeteren”.
En zodra Farao Gods Woord en
zijn eis verachtte, door te weigeren het volk Israël te laten offeren in de
woestijn, veranderde Mozes op Gods bevel het water van de Nijl in bloed.
-
“en zij
hebben macht over de wateren, om die in bloed te veranderen”.
Mozes en Elia leerden het
volk het lijden van de Messias recht te verstaan.
Johannes moet echter
profeteren over vele natiën en volken, terwijl de plaats van handeling
beperkt is tot Jeruzalem. Dit betekent dat de heilige stad model staat voor
de hele wereld. Hierdoor hebben de getallen 42 maanden en 1260 dagen die
beide een halve jaarweek aanduiden, vooreerst betrekking op Jeruzalem. Daar
Jeruzalem model staat moet men voor het verstaan en toepassing bij Gabriël
in Daniël 9 te rade gaan. De engel Gabriël heeft de tijd van Jeruzalem tot
de wederkomst in 70 weken opgedeeld, die eindigt in een halve jaarweek.
Maar de tweede tempel in Jeruzalem die volgens Gabriël in 7 weken zou worden
gebouwd, duurde 49 jaren (7x7). En het Joodse volk had na het herstel van de
tempel en de muren tot de overdracht van de macht aan het Romeinse rijk 439
jaren (7 x 62 weken) zeggenschap over de tempel te Jeruzalem. Zodoende leert
de geschiedenis over de 70 weken van Gabriël, dat die telkens met 7
jaarweken moeten worden vermenigvuldigd.
Verder is de tempel met
plein en gracht tot een gezalfde gebleven. En daar Gabriël de heraut van
Jezus, tijdens het avondoffer verscheen, is de genoemde gezalfde Jezus
Christus. Na de dood van Christus zijn er 69 van de 70 jaarweken voorbij, en
is er nog één week over.
Doch na het uitroeien van de gezalfde zal volgens de woorden van Gabriël het
slachtoffer en spijsoffer in de eerste helft van de laatste jaarweek
ophouden. En dat duidt op de tempel in Jeruzalem, die in het jaar 70 na
Christus door de Romeinen is verwoest. Van de 70 jaarweken is er dan nog een
halve jaarweek over. Daarna komt Gods Koninkrijk.
Voor het antwoord op de
vraag wanneer de laatste halve jaarweek zal komen, moet men letten op de
woorden van Gabriël. Want de engel Gabriël sprak niet van "de" heilige stad,
maar van "uw" heilige stad. zijn woorden tot de Jood Daniël "uw" heilige
stad legt verband tussen genoemde 70 jaarweken en het bezit en regering van
Jeruzalem door de Joden. Dat wil zeggen het aftellen van de zeventig weken
vond en vindt plaats, zolang het Joodse volk over de tempel én Jeruzalem
regeren. Daarom begint het aftellen van de laatste halve jaarweek pas, zodra
de Joodse Staat het heilige deel van de stad Jeruzalem in bezit heeft en
regeert.
Welaan, in 1980 heeft de
Knesset, het democratisch gekozen Israëlische parlement, in een wet
vastgelegd, dat Jeruzalem de “ongedeelde” hoofdstad is van de staat Israël.
Door die wet is de regeermacht van het Joodse volk over het heilige deel van
Jeruzalem officieel geworden.
Daarmee is ook de hierna genoemde 3½ dag begonnen, de tijd zolang de
getuigen in Jeruzalem een lijk zijn. Want omgerekend naar de 70 weken is 3½
dag een halve jaarweek.
Dat wil zeggen gedurende de
laatste halve jaarweek (3½ dag), wanneer de Joden over Jeruzalem regeren,
zullen de twee getuigen van Jezus in de heilige stad als doden zijn. Welnu,
de huidige wet op terugkeer erkent een Jood die gedoopt is in de naam van
Jezus niet als Jood. Nu de Joodse leiders door een wet verhinderen dat
Messiasbelijdende Joden naar Israël terugkeren, is het bewijs geleverd dat
de twee getuigen in Jeruzalem al zijn gedood. Zodoende is de aftelling van
de laatste halve jaarweek van de zeventig weken begonnen.
-
“En wanneer zij hun getuigenissen zullen voleindigd hebben, zal het beest,
dat uit de afgrond opkomt, hun den oorlog aandoen en het zal hen
overwinnen en hen doden. En hun lijk zal liggen op de straat der grote
stad, die geestelijk genaamd wordt Sodom en Egypte, alwaar ook hun Here
gekruisigd werd".
Johannes moet echter over
alle natiën en volken profeteren, waarbij Jeruzalem model staat. Daar
Jeruzalem hier model staat, geldt wat in de stad gebeurt ook voor de
wereldwijde Kerk.
De vraag is daarom in welke kerk de twee getuigen nog met een zak bekleed
wordt gepredikt. Waar wordt nog geleerd in het lijden van Jezus te zien hoe
groot de schuld en ellende van de mens is. Die kennis is volgens Zondag 1
noodzakelijk om in Christus te leven en te sterven.
Wie evenwel vandaag het
meetwerk van Johannes toepast op de preken in de kerken, zal ontdekken, dat
het getuigenis van de twee getuigen met een zak bekleed, in de meeste kerken
in Nederland niet meer van toepassing is.
En dat is nou precies datgene, wat het beest uit de afgrond volgens dit
gezicht de laatste halve jaarweek (3½ dag) in de heilige stad en de kerken
zal weten te bereiken.
De twee getuigen die na Pinksteren met zakken bekleed zijn, zullen de
laatste halve jaarweek als doden zijn. Dat gebeurt als de twee getuigen
zonder zak optreden. De twee getuigen, die door het lijden van Jezus tot
ootmoed opwekken, zullen zonder zak als een lijk zijn. Ontdaan van de zak
zullen predikers het lijden van Jezus niet meer kunnen inzetten om de eigen
schuld en verlorenheid te leren. Dit zal de Satan door het beest weten te
bereiken.
Toch zullen de volken,
stammen, talen en natiën niet toestaan, dat de twee getuigen door. een
begrafenis in de vergetelheid zullen geraken. En de wereld is heden getuige
van de uitkomst van die woorden. De lijken van de twee getuigen over Jezus
kunnen niet in Jeruzalem worden begraven. Dat wordt verhinderd door
toeristen. Christenen uit alle volken die als toeristen de heilige plaatsen
in Jeruzalem bezoeken, verhinderen dat Joden Jezus als de getrouwe getuige
begraven en vergeten. Door christelijke toeristen is het voor de Joden in de
heilige stad niet mogelijk Jezus weg te moffelen. Sterker nog, door de
jaarlijkse toestroom van toeristen naar de heilige plaatsen, worden de Joden
telkens herinnerd aan Jezus en die gekruisigd.
Maar wat voor het
getuigenis van Jezus in Jeruzalem geldt, geldt ook voor de meeste kerken.
Dat men in de lijdenstijd in Nederland een kruis (Passion) door de straten
van een stad draagt, geeft aan dat de lijdende Christus niet meer wordt
gezien als teken van onze zonde en ellende:
-
“en uit de volken en stammen en talen en natiën zijn er, die hun lijk
zien, drie en een halve dag, en zij laten niet toe dat hun lijken in een
graf worden bijgezet”.
Zodra de twee getuigen
lijken zijn, en men het lijden van Jezus niet meer toepast op de mens als
teken van zijn veroordeling, is er vreugde. Vreugde over het Evangelie
zonder oordeel.
Ziet dan en merkt op hoe dit gezicht tegenwoordig van toepassing is in
praktisch alle kerken.
In plaats van ootmoed en intens berouw over de eeuwige gevolgen van de
zondeval, welke Jezus door zijn lijden aan het licht bracht, is er enkel
vreugde over het heil! In plaats van smeken om genade, wordt er "dank U"
geroepen, alsof we door zijn dood al behouden zijn:
-
“En zij, die op de aarde wonen, zijn blijde en verheugt over hen en
zullen elkander geschenken zenden, omdat deze twee profeten hen, die op de
aarde wonen, gepijnigd hadden”.
Maar met de uitschakeling
van de twee getuigen is ongemerkt het tweede wee werkelijkheid. Want de
overwinning van het beest van de twee getuigen van Jezus, is het tweede wee.
Deze profetie is daarom een enorme waarschuwing voor iedereen die behouden
wil worden:
-
“Het tweede wee is voorbijgegaan; zie het derde wee komt snel”!
NAAR BOVEN
